تصور کنید با اشتیاق کیسه ای با برچسب "زیست تخریب پذیر" را در سطل کمپوست خود می اندازید و انتظار دارید که به خاک غنی از مواد مغذی تبدیل شود. ماه ها بعد، همچنان سرسختانه دست نخورده باقی می ماند - یا بدتر، به میکروپلاستیک ها تقسیم شده است. آیا پلاستیک های زیست تخریب پذیر واقعاً تجزیه می شوند؟ چگونه باید آنها را مدیریت کنیم تا از آسیب های زیست محیطی ناخواسته جلوگیری کنیم؟ این تحقیق واقعیت های پلاستیک های زیست تخریب پذیر را از طریق یک لنز مبتنی بر داده بررسی می کند و دستورالعمل های روشنی را برای دفع مسئولانه ارائه می دهد.

برچسب های "زیست تخریب پذیر"، "کمپوست پذیر" و "زیست پلاستیک" اغلب مصرف کنندگان را گیج می کنند. این اصطلاحات تفاوت های ظریف اما مهمی را به همراه دارند. پلاستیک های زیست تخریب پذیر واقعی تحت شرایط خاص به دی اکسید کربن، آب و زیست توده تجزیه می شوند - اما این شرایط حیاتی هستند.

• کمپوست صنعتی در مقابل خانگی:اکثر پلاستیک های "کمپوست پذیر" به تأسیسات صنعتی با دمای بالا (50-60 درجه سانتیگراد)، رطوبت و فعالیت میکروبی کنترل شده نیاز دارند. توده های کمپوست خانگی به ندرت از 40 درجه سانتیگراد تجاوز می کنند و بسیاری از این پلاستیک ها را هضم نشده باقی می گذارند.
• جدول زمانی تخریب:حتی پلاستیک های کمپوست پذیر دارای گواهی نیز به طور غیرقابل پیش بینی - از هفته ها تا سال ها - بسته به ترکیب مواد و عوامل محیطی تجزیه می شوند. برخی ممکن است هرگز به طور کامل تجزیه نشوند.
• ریزش میکروپلاستیک:تجزیه جزئی اغلب میکروپلاستیک ها (ذرات <5 میلی متر) را ایجاد می کند که به خاک، آبراه ها و زنجیره های غذایی نفوذ می کنند و خطرات زیست محیطی و بهداشتی را به همراه دارند.II. پروتکل دفع هرتفوردشایر: پنج قانون کلیدی

کیسه های دارای لوگوی نهال:

1. کیسه های زباله پلاستیکی که دارای "لوگوی نهال" (یک استاندارد صنعتی کمپوست پذیر دارای گواهی) هستند، ممکن است وارد سطل های زباله مواد غذایی در سراسر شهرستان شوند.کیسه های "کمپوست پذیر" بدون گواهی:
2. آنهایی که بدون لوگوی نهال برچسب کمپوست پذیر دارند، قبل از دفع در کنار خیابان، نیاز به تأیید شورا دارند. در صورت عدم اطمینان، از جایگزین های کاغذی استفاده کنید.موارد "کمپوست پذیر خانگی":
3. فقط پلاستیک هایی که صریحاً برای کمپوست خانگی برچسب گذاری شده اند، در سطل های کمپوست حیاط خلوت قرار می گیرند.پلاستیک های محلول در آب:
4. اینها را در زباله های عمومی دور بریزید - آنها جریان های بازیافت را آلوده می کنند.قانون جهانی:
5. هرگز پلاستیک های زیست تخریب پذیر را در سطل های بازیافت استاندارد قرار ندهید. تأسیسات محلی نمی توانند آنها را پردازش کنند.III. رمزگشایی برچسب ها: نحوه شناسایی گزینه های واقعاً پایدار

کمپوست پذیر خانگی:

• برای تجزیه در حیاط خلوت تأیید شده است (سیاست های دفع محلی را بررسی کنید).کمپوست پذیر (صنعتی):
• به تأسیسات تخصصی نیاز دارد - پذیرش شورا را تأیید کنید.لوگوی نهال:
• استاندارد طلایی برای کمپوست پذیری صنعتی.زیست تخریب پذیر:
• اصطلاح مبهم - ممکن است تا حدی به میکروپلاستیک ها تجزیه شود.زیست پلاستیک:
• گیاهی است اما لزوماً کمپوست پذیر نیست.اکسو-تخریب پذیر:
• در اتحادیه اروپا ممنوع است - تحت نور خورشید/گرما به میکروپلاستیک ها تجزیه می شود.IV. بینش های داده ها: موانع برای پذیرش مقیاس پذیر

هزینه:

• هزینه های تولید 20 تا 50 درصد از پلاستیک های معمولی بیشتر است که نفوذ به بازار را محدود می کند.عملکرد:
• بسیاری از آنها فاقد دوام، مقاومت در برابر حرارت یا خواص مانع پلاستیک های سنتی هستند.زیرساخت:
• تنها 12 درصد از شوراهای بریتانیا پلاستیک های کمپوست پذیر را در مجموعه های زباله های مواد غذایی می پذیرند.سردرگمی مصرف کننده:
• 78 درصد از ساکنان بریتانیا به اشتباه معتقدند که همه پلاستیک های زیست تخریب پذیر می توانند در خانه کمپوست شوند.V. مسیر پیش رو: انتخاب های آگاهانه برای تأثیر واقعی